Nepgeld, businessclass en een ratdiner

Een half jaar geleden hebben Ruud en ik met succes zijn ouders, Cor en Marlies, overgehaald om met ons aan een Chinees avontuur te beginnen. Na nu 10 dagen in China te zijn kunnen we zeker zeggen dat we ontzettend veel beleefd hebben en er nog mooie dagen te wachten staan. De verhalen van de afgelopen dagen willen wij jullie natuurlijk niet onthouden, dus bij deze, ga er even voor zitten en geniet!

Vorige week zaterdag vertrokken we vanaf Frankfurt via Abu Dhabi naar Beijing. Voor Marlies was de ticketcontrole even spannend aangezien zoonlief haar ticket niet via haar haar meisjesnaam had geboekt. Gelukkig (uiteraard?) bleken de zorgen voor niks.

Onze vlucht met Etihad was perfect verzorgd. De wijn, maar ook de sterke dranken werden in grote glazen geschonken. De familie Storcken maakte hier goed gebruik van onder het mom: enne geet er waal in...of voor de kenners: effe ene drinken.
De Chinezen konden het uiteraard niet laten om het servies en de koptelefoons in hun tas te laten verdwijnen.

Op zondagochtend kwamen we aan in Beijing en in de middag hebben we gelijk de tempel van de hemel bezocht. In de avond hebben we op de night market het bij dumplings en gebakken banaan gehouden. Aan de stierenballen, levende krekels, stukjes slang en andere aparte hapjes besloten we ons niet te wagen.
De volgende dag bezochten we de verboden stad en hesen we ons in de keizerlijke kleding. 's Avonds genoten we van een heerlijk pekingdiner en een fantastische Kungfu show. Bart en de Katwijkjes...een absolute aanrader voor jullie!

De vakantie leek to nu toe 'so far, so good'. Marlies bleek goed met stokjes overweg te kunnen. Cor hield het bij het vertrouwde bestek. We waren ze ook nog niet kwijtgeraakt, hoewel we wel elke 100 meter achterom moesten kijken of Cor nog wel achter ons aanliep. De goede instructies voor het oversteken bij een zebrapad (je hebt geen voorrang en ze rijden gewoon door!) bleken echter tegen dovemansoren. Binnen 5 minuten had Cor een bumper tegen zijn knieen aanzitten. 'Tja, ik wilde het toch even testen'.

Maar goed, dinsdag ging het toch 'mis' toen we bij het zomerpaleis aankwamen. Een jongen gaf een geweldige hoedjesshow met maar liefst 4 mogelijkheden voor het vormen van een papieren hoedje met als pronkstuk het vormen van een vaas (jaja, de jongen kon Nederlands) uit het stuk papier. 3 euro voor twee hoedjes, veel te veel, maar toch eigenlijk geen geld. 10 euro gaf Cor hem en hij kreeg 7 euro terug. Vervolgens vroeg een vrouw hem om 10 euro (100 yuan) aan kleingeld van haar kant te willen voor een briefje van 100 yuan. Een lief vrouwtje moet je helpen, zal Cor gedacht hebben. Maar het vrouwtje wees hem erop dat er een scheur in zijn briefje zat, dus hij kreeg deze terug en Cor gaf haar een nieuw briefje.
Na nog twee hoedjes voor ieder 5 yuan (50 cent) gekocht te hebben, kwamen we eindelijk door de ingang. Een fanatieke hoedjesverkoper wilde dit keer echter Cor's hoedje voor 4 euro kopen. Wat een deal, dan zouden we de andere hoedjes gratis hebben. Toch wel een rare actie, misschien mocht deze jongen geen hoedjes het paleis innemen en kon hij ze op deze manier voor een hoger bedrag verkopen. Goed, deal snel gesloten. De jongen gaf een briefje van 100 yuan (10 euro) en Cor gaf netjes 6 euro terug. Marlies bleef maar roepen dat er iets niet klopte, dus Cor keek het briefje nog even na en het was toch een mooi rood briefje van 100.

Even verderop besloten Ruud en ik toch eens dat briefje beter te bekijken en toen kwam alles aan het licht. Cor was binnen 5 minuten opgelicht voor zo'n 25 euro.
1. De 7 euro die hij van de eerste jongen terugkreeg bleek nepgeld te zijn.
2. Ook het gescheurde briefje die hij zogenaamd zou hebben gegeven bleek verwisseld en nepgeld te zijn.
3. En ook het laatste briefje van 100 yuan bleek weliswaar rood, maar na vergelijking toch zeker niet op het orgineel te lijken.

Helaas, pindakaas, maar wel gelijk mooie gesprekstof voor de rest van de vakantie. Cor mocht uiteraard niet meer betalen....

Het zomerpaleis was trouwens schitterend en we hebben heerlijk rondgewandeld.
De dag erna zijn we naar de Chinese muur geweest en ook hier hebben we ontzettend genoten. Geweldig!

Donderdag vlogen we naar Chengdu en vol trots wilden Ruud en ik het zorgvuldig uitgezochte hotel laten zien gelegen in een prachtig wijkje. De taxichauffeur van Marlies en mij probeerde er een spannende de rit van te maken door zigzaggend en zonodig als spookrijder zich door de drukte te wagen. De chauffeur van Cor en Ruud bleek als achtervolger zich echter niet snel gewonnen te geven en ging er volle gas achteraan. Na heelhuids bij het hotel aangekomen te zijn, bleken we in een soortgelijke, maar iets minder leuke wijk dan gedacht belandt te zijn. Gelukkig vonden we de dag erna alsnog de leuke beloofde lampionnenstraatjes. Niet alleen ging er een wereld voor Cor en Marlies open door alles wat zij daar zagen, ook mochten zij veelvuldig met de jonge (lees: 18-25 jaar) Chinese jongeren op de foto en Marlies werd zelfs gevraagd om een pilsje met ze te komen drinken. 'Dat is mij mijn hele leven in Geleen nog niet gebeurd' !

In de ochtend brachten we trouwens een bezoek aan de panda's. Wat een schattige dieren zijn dat toch! De volgende dag bezochten we een 71 meter hoge uitgehouwde boeddha en gingen we voor het eerste echt lokaal eten. Helaas viel dit niet echt in de smaak en was ik de enige die het echt lekker vond. Maar goed, ik ben niet zo snel ergens vies van, of dat dacht ik tot vandaag althans. Ondertussen waren we in de bergen aangekomen en ons hotel was ingericht zoals het landschap. Een kamer met een houten interieur, stenen, zand en helaas ook kakkerlakken. Voor een goedkope prijs, dat dan wel weer. Na het bezoeken van een aantal prachtige tempels wilden we weer met de lokale bus naar het vliegveld in Chengdu voor onze vlucht naar Shanghai. 's Ochtends hadden we de vertrektijd van de bus nog nagevraagd, maar dit bleek dus niet te kloppen. Door de aanhoudende regen zou het een uitdaging worden om onze vlucht te halen. Daarom kozen we net als in Peking Express voor een snelle taxirit. Zo gezegd, zo gedaan, maar uiteindelijk bleek onze vlucht toch 3.5 uur vertraging te hebben.
Helemaal niet erg, want als vaderdag cadeau had Ruud businessclass tickets geregeld voor Cor (en voor ons). Wat een luxe. Een mooie wachtlounge, een apart busje naar het vliegtuig, heerlijk eten en een hele lieve stewardess. Wat wil je nog meer.

Uiteindelijk veilig en voor mij weer vertrouwd in het appartement bij pap en mam aangekomen. 's Nachts hebben we nog een poging gewaagd om het voetbal te kijken, maar dit werd toch wel de domper van onze vakantie.

De afgelopen twee dagen in Shanghai hadden we een druk shopprogramma. Cor besloot zijn 'verloren' geld terug te verdienen door keihard in de fake- en fabricmarket te onderhandelen. Marlies besloot een handje te helpen door een 'aantal' spullen uit te kiezen en Cor hoefde dan alleen maar te betalen. Met weer veel te veel spullen (en gewicht voor de terugweg) kwamen we uitgeput weer bij het appartement aan. We waren wel toe aan een lekkere maaltijd bij de simply thai. Een lekker pilsje en het wachten was op het eten. Ja, daar kwam het en toen plof. Ik keek op mijn bord en daar zat ie dan. Een rat!!! Wim keek vreemd mijn richting in en dacht: 'Wat heeft Kirsten nu weer besteld?'. Ik dacht: ' Huh, wat wordt er nu weer geserveerd?' Maar al snel viel bij iedereen het kwartje. Vanuit het deels open plafond was er 'zomaar' een rat op mijn bord gevallen. Nog steeds zit ik een beetje te shaken op mijn stoel, maar het heeft ons wel een gratis maaltijd opgeleverd. Je blijft uiteindelijk toch een Nederlander he!

Zo, ik ga mij bij de Majongers aansluiten en ben benieuwd wat we nog meer gaan beleven.

Zai Jian!